Implementing change and transforming nursing practice is not a linear but a complex process.
The evidence within practice development (PD) and participatory action research (PAR) suggests
that not enough is known about the interplay between the researcher’s characteristics
and the contextual factors, in the facilitation of PAR. This study aims to understand this interplay
in the development of evidence-based and person-centred practice through PAR, in collaboration
with nurses and management at a centre for oncology in a Dutch hospital.

The study is guided by a praxis methodology in which different philosophical perspectives are
used to connect theory with the practice of PAR. Emancipatory praxis guides the transformation
of practice through PAR and hermeneutic praxis guides the understanding of the reality
of facilitating PAR within a specific context. The research approach integrates a mix of creative,
cognitive and reflective methods. A variety of data about initiating action research in a clinical
setting were collected and put into the form of a story in order to engage in a reflexive analysis,
inspired by Van Manen’s principles of human science.

Findings emphasise the importance of the orientation phase within PAR and suggest that it is
essential for facilitators, in particular those new to the methodology, to create a system of support
to help them to understand the characteristics of the context. This is necessary in order to
create balance in their facilitation that is acceptable both to oneself and the context and which
can then achieve synchronous working with practitioners. This study adds greater clarity to the
existing body of knowledge about how facilitators of PAR can be helped to engage with the
complexity of cultures in different contexts. It demonstrates that there are essential conditions
necessary for facilitating PAR, these are captured within a ‘compass’-model. Principles for action
for researchers of PAR are explained that are assumed to contribute to the development of
researchers’ expertise engaged in the facilitation of PAR.

Dit proefschrift gaat over het faciliteren van cultuurverandering binnen een dynamische ziekenhuis context, middels participatief actie onderzoek (PAR). Er wordt inzicht gegeven in het complexe samenspel tussen kenmerken van een actie onderzoeker/facilitator en die van de context. De studie heeft een praxis methodologie gehanteerd, waarin zowel emancipatoire als hermeneutische perspectieven zijn toegepast. Gebruikte methoden zijn veelal een mix aan creatieve, cognitieve en reflectieve methoden.
Resultaten laten het belang van een oriëntatie/ verkenningsfase zien bij het toepassen van PAR en suggereert het creëren van een ondersteuningssysteem voor facilitators om hen te helpen bij het begrijpen van bepaalde kenmerken van de context en dit in relatie tot zelf. Dit is voorwaardelijk om balans te vinden in het proces van faciliteren dat zowel acceptabel is voor de facilitator zelf, context als voor relevante anderen in de praktijk waarmee samengewerkt wordt.
Deze studie geeft meer inzicht in hoe facilitators van PAR ondersteund kunnen worden in het omgaan met de complexiteit van culturen in diverse contexten. Het laat zien dat er essentiële condities nodig zijn voor facilitering. Deze zijn vastgelegd in een 'compas' model. Principes voor het nemen van actie zowel door de facilitator/ onderzoeker als zijn/haar ondersteuningssysteem, voor het ontwikkelen van expertise in deze rol, zijn geïdentificeerd.